Op de grond van het appartement ligt een soort grondzeil. Hierop zijn allerlei hapjes uitgestald. We zitten er met de hele groep omheen en smullen dat het een lieve lust is. Verder is het appartement, dat zich op de tigste verdieping bevindt, vrij leeg. De muren zijn kaal; er staat in de ruimte waar we ons bevinden verder alleen nog een grote zwarten, stoffen bank.
Ik denk dat we in Tokyo zijn, maar waarom weet ik niet. Komt dat door het uitzicht? De hele pui is van glas, er is geen balkon. Door het glas hebben we onbelemmerd een fantastisch uitzicht over de stad. Ik zie de ene wolkenkrabber naast de andere.
Opeens zegt iemand: "He, kijk daar! Er komt rook uit dat gebouw. Zou er brand zijn?" We verdringen ons voor het glas. Inderdaad stijgt er een flinke rookpluim uit een flatgebouw niet al te ver bij ons vandaan. Terwijl we staan te kijken beginnen er stukken van het gebouw af te breken en naar beneden te vallen. Dan, als uit het niets, komt er van links een sportvliegtuigje. Dat vliegt pardoes het rokende gebouw binnen. We kijken elkaar verbijsterd aan.
Het heeft bijna 7 jaar geduurd voordat het gebeurde op nine-eleven in mijn dromen terugkwam.
1 opmerking:
morgen is het 11/09/2008. We zijn precies 7 jaar later. Veel mensen - vrienden, kennissen, familie enz van de slachtoffers hebben waarschijlijk uw droom meerdere malen beleefd. Het blijft een trauma voor velen. Hopelijk hoeven we dit nooit meer mee te maken.
Een reactie posten