Ik zit om de tafel met oud-collega P. Hij heeft een heel schema met vragen voor zich, die hij als leidraad gebruikt bij het afnemen van het interview. Elk antwoord dat ik geef vult hij in op een deel van dat schema, waarna hij de vraag en het antwoord van het schema afpelt en dat op andere vellen plakt. Hij is heel trots op deze manier van werken, die er inderdaad erg indrukwekkend uitziet.
Als we klaar zijn lopen we door het conferentie-oord naar de plenaire zaal. Daar zie ik een grote groep andere collega's zitten. Ook mijn oud-kamergenoot M. Die wil ik nu niet spreken, stel je voor dat hij vragen gaat stellen!
Dus snel ik met afgewend hoofd naar een ander deel van de zaal, waar een aantal hip uitziende meiden zit. Ik ga vlak bij hen op de radiator zitten die langs het raam geplaatst is. De meiden zitten door de presentaties heen te kletsen, maar dat kan geen kwaad, het valt toch weg in het algemene geroezemoes van de grote zaal.
Een van de meiden probeert me over te halen om met haar naar de 14e verdieping van het conferentieoord te gaan, waar "de mooiste oorbellen die je ooit hebt gezien" worden gemaakt. Daar heb ik ook geen zin in. Ik probeer door aandachtig naar de vitrage die voor de ramen hangt te kijken de indruk te wekken dat ik hun taal niet machtig ben.
Dan verplaatst zich het hele circus van voor in de zaal naar vlak bij ons. De saaie lezing verandert daarbij in een glitter en glamourshow van jewelste, met olifanten en acrobaten die in glitterpakjes ronddwarrelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten