Ik loop door de kledingzaak...

Ik loop door de kledingzaak, waar het erg druk is. Daarom pak ik zomaar wat kleren uit het rek en neem die mee naar de paskamers. Als ik het resultaat in de passpiegel bekijk, valt me op dat een vrij jong meisje steeds in hele lelijke combinaties het pashokje naast mij uitkomt. Dan weer passen ze qua kleur helemaal niet bij elkaar, dan qua stijl en dan staat het haar gewoon helemaal niet. Aangezien de winkeljuffrouw haar niet helpt, besluit ik dat maar te doen. Ik dring me door de drukte, op zoek naar iets leuks voor haar. Dat lukt: ik zoek voor haar een vlotte spijkerbroek met een shirtje uit, iets wat bij haar leeftijd past en haar ook nog goed staat. Ze is er helemaal gelukkig mee.

Zelf koop ik alleen een bikini met een doorlopend bovenstukje (in plaats van een BH-model) en een vrolijke print van tropische dieren. Ik ga er direct mee zwemmen. Dat kan, want het zwembad bevindt zich aan de achterkant van de kledingzaak.

Als ik het bad uitkom, kom ik in de kleedkamers I. tegen, die net als ik slechts gekleed gaat in een bikini. Alleen is de hare geel met oranje, heel zonnig. Misprijzend bekijkt ze zichzelf in de spiegel. "Wat een miskoop!" zegt ze, terwijl ze met één vinger in haar buik port. "Dit staat mij helemaal niet, ik ben er toch veel te dik voor!" En dat terwijl ze slanker is dan ik haar ooit gezien heb.

Ze kleedt zich om en stopt de bikini in het tasje terug. "Terugbrengen die handel!" roept ze kordaat. Samen lopen we terug de winkel in, waar het inmiddels uitgestorven is. De winkeljuffrouw bekijkt ons argwamend als we binnen komen. Daardoor merk ik dat ik nog steeds alleen in bikini en op blote voeten rondloop. I. wil de bikini terug geven. Dat kan. De mevrouw neemt het nog vochtige pakje wat aarzelend aan. Veel anders kan ze niet; de prijskaartjes zitten er immers nog aan.