zondag 16 november 2008

De buschauffeur heeft een fout...



De buschauffeur heeft een fout gemaakt. In plaats van naar mijn bestemming rijdt hij de tegenovergestelde kant op. Maar doordat ik de omgeving niet ken, heb ik dat pas door als het al te laat is. Ik bel naar huis, maar Sjaak vindt het geen doen om me nu nog op te komen halen. Ik moet me vannacht maar zelf zien te redden.

Diep in de nacht stap ik uit in een mij onbekende stad. Ik loop het dichtstbijzijnde hotel binnen om te vragen of ze daar nog een kamer voor me hebben. Dat blijkt het geval. Door kleine gangetjes, met allerlei bochten en trapjes loop ik achter de receptionist aan. De muren en lambriseringen zijn met rood velours bekleed. Daarboven is donkerbruin behang geplakt en ook de plafonds zijn donkerbruin geverfd. Langs de muren zijn op gezette afstanden kleine lampjes met rode lampenkapjes bevestigd. Het lijkt eerlijk gezegd wel een ouderwetse hoerenkast, zo een die je in westerns ziet.

De kamer die ik toegewezen krijg lijkt daarentegen meer op een cel dan op een serieuze hotelkamer, tenminste, wat de grootte betreft. De kast staat zo dicht op het raam dat dat niet open kan, de plaatsing van het bed blokkeert op zijn beurt de kastdeur. Ik ben echter zo moe, dat ik snel in het bed kruip.

Als ik wakker word ziet de wereld er helemaal anders uit. Alles is licht en luchtig. De deur van de kamer openend blijk ik me ook niet langer in het donkere hotel te bevinden maar in een schoolgebouw. Het is er hoog en groot. Ik loop door eindeloos lange gangen met klaslokalen aan elke kant, waarvan de deuren dicht zijn. En toch zijn de gangen gevuld met daglicht. Ik zoek naar een plekje waar ik me kan verkleden.

Ergens, aan het eind van een gang, vind ik een lokaal dat duidelijk niet in gebruik is. De tafeltjes en stoeltjes staan schots en scheef in de ruimte en aan de rechterkant, naast de deur, staan ze zelfs tot aan het plafond toe opgestapeld. Ik plof neer op een stoeltje en staar uit het raam. Het schoolplein komt me bekend voor.

Geen opmerkingen: