"Niemand meer bewegen!" roept de studente in paniek. "Ik ben mijn lens verloren en die moet hier dus ergens op de grond liggen." Als ik over mijn rechterschouder naar de grond kijk, zie ik het ding direct liggen: want wat een knoeperd van een contactlens! Ik roep de studente, die opgelucht de lens opraapt en hem weer in haar oog doet.
Ik zeg tegen haar dat haar lens bijna net zo groot is als de beschermlens die ik over mijn glazen oog draag om mijn ooglid aan de binnenkant te beschermen. Ze kijkt me geïnteresseerd aan. Maar als ik probeer de beschermlens uit mijn oog te halen om hem aan haar te laten zien, komt ook mijn glazen oog mee!
Hoe ik ook probeer, ik krijg hem zelf niet meer in mijn oogkas geprutst. De man naast mij denkt raad te weten en breekt resoluut een stuk van mijn jukbeen af om wat ruimte te creëren. Nu heb ik niet alleen maar één oog, maar ook een ingevallen en kapotte schedel. Lekker is dat!
Als ik hem boos toebijt dat hij de boel natuurlijk alleen maar erger aan het maken is zo, probeert hij het afgebroken stuk jukbeen via de lege oogkas weer naar binnen te duwen. Tevergeefs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten