zaterdag 27 februari 2010

Wat is dat continue verhuizen...



Wat is dat continue verhuizen toch vervelend. Heb je net je spullen uitgepakt en je labopstelling werkend, moet je alles weer afbreken! Zo ook dit keer. Zuchtend ga ik met mijn studenten aan de slag. Het blijkt dit keer nog knap lastig te zijn om alle onderdelen goed gemerkt en veilig verpakt in dozen te krijgen. Dat komt doordat de studenten er nog maar net twee weken zijn. Weten zij veel?

Wel fijn dat de opstelling ineens niet meer van glazen onderdelen maar van LEGO en K'NEX blijkt te zijn gemaakt. Dat maakt het afbreken en in dozen doen een stuk gemakkelijker. Als tenminste die ene jongen met dat groene haar niet iedere keer met de rode blokjes weg zou lopen naar de overkant van de gang. Hij gaat daar steeds een witte deur door. Ik zie hem die ruimte niet uitkomen, maar keer op keer zie ik hem frommelen aan die rode blokjes en vervolgens door die witte deur verdwijnen.

Op een gegeven moment besluit ik om op onderzoek uit te gaan: wat bevindt zich achter die witte deur? Ik duw hem open en bevind me in een heel gewoon prakticumlokaal, met van die lange houten tafels met gas- en waterkranen en zuurkasten. De student is nergens meer te bekennen. Ik vermaak me met het laten gloeien van een buizentang in de blauw gestookte vlam van een bunzenbrander.

woensdag 24 februari 2010

We lopen door een bouwvallig...




We lopen door een bouwvallig stationsgebouw. Sjaak is boos op me, erg boos. Hij heeft groot gelijk ook nog. Ik heb hem namelijk bedrogen. Met een man die ik niet eens aantrekkelijk vond maar waarvan werd beweerd dat hij een cactus in zijn broek had. En dat wilde ik wel eens zien. Het stomme is dat ik als gevolg daarvan een akelige ziekte heb opgelopen en dat ik Sjaak ervan moet zien te overtuigen dat ook hij medicijnen moet slikken.

Het vervelendste is trouwens dat ik helemaal geen tijd voor ruzie heb, ik moet namelijk mijn vliegtuig halen. En dat wordt al moeilijk genoeg want mijn koffer is nog maar half ingepakt (wat moet ik toch doen met die crème fraîche?) en in het stationsgebouw zijn twee treinen op elkaar geklapt. Dat heeft de toch al bouwvallige staat van het station er niet beter op gemaakt: overal liggen brokstukken waar je voorzichtig overheen moet stappen.